Hlond August, kardynał (1881-1948) - prymas Polski; należał do Zgromadzenia Księży Salezjanów. W roku 1922 został pierwszym biskupem diecezji katowickiej. Wkrótce, w roku 1926, arcybiskupem gnieźnieńsko-poznańskim i prymasem Polski, siedzibę swoją miał w Poznaniu. Lata ostatniej wojny był zmuszony spędzić w Rzymie i Francji. Powróciwszy po wojnie do kraju, podjął swoje obowiązki tym razem jako arcybiskup gnieźnieńsko-warszawski i prymas Polksi z siedzibą w Warszawie.
Jego pozycja w Kościele polskim dawała mu duże możliwości propagowania kultu Najświętszego Serca Jezusowego, którego sam był żarliwym czcicielem. Już na początku swych rządów w diecezji katowickiej dokonał w Chorzowie aktu poświęcenia całego Śląska Najświętszemu Sercu. W 1932 roku jako prymas wystąpił z inicjatywą zbudowania w Poznaniu pomnika Serca Jezusowego jako wotum wdzięczności za odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Poświęcając go w niedzielę Chrystusa Króla, 30 października 1932 roku, powiedział m. in.: Cały Naród skupia się w tej chwili przy Sercu Jezusowym, które jest źrodłem i symbolem miłości... Najświętszemu Sercu Jezusa niech Naród polski zawsze wierny pozostanie, aby żył na wieki, i niech z tego Serca płyną obfite promienie łask i błogosławieństwa".
W roku 1937 zorganizował w Poznaniu I Międzynarodowy Kongres Chrystusa Króla, który był wspaniałym wyrazem hołdu złożonego Sercu Jezusowemu.
W jednym z listów pasterskich kard. Hlond pisał: "Przez Najświętsze Serce Jezusa oddamy świat z powrotem Bogu, jeżeli się sami przez to Boskie Serce uświęcimy w nieskalanym duchu Ewangelii. Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego zdrowe, głębokie i prawowierne jest gwarancją i rękojmią zwycięstwa sprawy Chrystusowej w naszych czasach. Kto sam siebie poświęca Sercu Zbawiciela, ten uznaje Jego panowanie nad sobą, postanawia żyć według Jego przykazań, by miłością płacić za miłość, wiernością płacić za krzywdy, których Pan nasz tyle doznaje od niewdzięcznego świata. Nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa jest jednym z najskuteczniejszych środków dźwignięcia się z grzechów i nałogów, jest również doskonałą pomocą na drodze uświęcenia".
Na kulcie Bożego Serca kard. Hlond budował swoją osobistą świętość i w nim też widział podstawy do moralnej odnowy społeczeństwa polskiego.
s. 40-41.
